Günü çek aradan henüz doğmadı.
“Ben,başkasıdır.” demedikçe ilerlemez bazı düşler.Bazıları yarı sap kalır avuçlarımızda tam de yeşilin en güzeline doyacakken.Bazıları sarının en güzeline çalar endamını biz “tam da” bu derken.Kaç rengi daha devireceğiz en alçak satırları koşarken! Bir gün davalarını kaç zamana böleceğiz “hadi şimdi” tınılarını kulak arkası ederken. Adam olmaz bu gidişlerden biz de biliyoruz. Bildiğimize susar olduk. Kaç kahpeyi daha aşk diye geçireceğiz tenimizden hadi bıraktım onu kaç adama daha inanıyorum diye sesleneceğiz,sabaha kalmadan çekmişse dudaklarını gözlerimizden.Evet biliyorum kes artık o sesleri sana benzedi yükseldikçe adilik kokan nefesleri.
Lütfen geri al bu kadarıyla yetinmeyi bilmeli.
Senden kalanlar yalnızca acıdıkça çoğalmayı öğretti.
