Döngü-4 Eğer kalbim hala hayatta olsaydı,eminim ki kırılırdı biliyorum.

Evet gece saçmaları düşecek şimdi oradan buradan ve derken büyüyecek tek içimlik sonsuz duman. Bu son diye diye kara düğümlerin ardı arkası gelecek. Madem bir kez düşüyoruz işte daha fazla itme. Örselenen ikimizde değiliz;varlığımız kirleniyor her öfke harbinde. Daha ne kötülük yapabiliriz evrene. Tohumlarımız açsın  diye beklerken yamaç ucu nöbetlerde,zifiri karanlığı suluyoruz adım adım yeşil tortusu kara lekelerde. Bunu yapma işte! Her çok sesliliğimizde bir sessiz yaprak düşüyor ve biz yalnızca kendimizi izliyoruz yaşayarak katlettiğimiz toprak örtüsünde. Biz kırıldıkça duruyor dünyanın nefesi. O şarkıyı dinletme her defasında inanıyorum ki hala kırıldıkça çoğalacak bir kalbin var. Hadi bak şafağa bir soluk kaldı. Biliyorum kalbin hala hayatta,kalk ayağa. En az bizim kadar ağlamaya ihtiyacı olan koca bir dünya var ardımızda.