Bazen sayfalar dökeriz-9

Yuck - Kaderim Olabilirsin!

aydakikedi.net

Eğer yeterince uzunsak zamana, aşabiliriz "ben" denilen duvarları. Biraz aksamışsak geceden, derdimiz; soğukta kalmanın bir anlamı olmalı. Şuana inatla İngiliz indie grubu sınırlarımızı sınırlıyor gibi, bir gidilebilirlik var bu işte. Rüyadaysak farklıca, bir boşluğu var sesimizin bu kalabalıkta. Ilık bir rüzgar Yuck, içe çekilen, çekildikçe esriyen.






Bir adam aşık; aşk Georgia. Ve onsuz azalan yaşam, yalnızca sıradan. Bu sıradanlıkta "Nefesimi kaybetme".Biraz yaşanmışlık sürülecek üzerine. İki albümlük seyri ile kendinin dışında kalmanın arsızlığını aralıyor gibi Yuck. İnatla arınıyor ki yeni bir şey yok; hep tadını bildiğimiz gibi yeryüzü. Yüzümde taşıdığım bir gökyüzü. Grubun adını paylaşan ilk albümün normsuzluğu, elim yetişse tutunacağız bir yerine inancın; yaşanabilecek gibi dünya. Glow and Behold tüm nefsin bir yerinde hiçliği bulmakta ve yankı: Her yoldan dönülebilir mi geç kalındığında; soğuk seni bana çalmışken ve bir çalınmışlık delmişken zırhları, ben sarılmışsam sana ölmedik mi ikimizde hayat denilen delikte! Herkesin kendi adına bedelini ödediği bir geceye vardıysan bu dipte, bazı sesler herkesin içinde!

"Ara"da-17

Metropia Anomisi

aydakikedi.net

                                   

Dünya, tarih boyunca iyi bir yer sahibi olabilmek için kendi içiyle, kendi yarattığı ülkelerle savaştı. Kaybetti, kazandı. Öyle ki hayali hep iyi bir varlık olmak, insanlığa insan olmanın güvenini sağlamaktı. Ancak farketti ki uğruna savaştığı insan, anlamını hiç bilemediği “kendini” yokluğa terk etti. Çıkarlarını araladığı tüm sinsiliklerle merkezi olmak istedi evrenin yahut kendinin. Her şeye “ben” diyebilmenin cezbini bencilliğe resmetti. Resmedilen bu bencillikte geleceğin tükenişinin, içeriden ölen bir toplumun ; kurallarını,ahlakını ve varoluşunu belirledi. Geçmişi ve geleceği sınırlandırarak kontrol düşkünü bir metabolizma haline geldi.

Metropia (2009), insan benliğinin acizliği ile yaratılan bu kontrol mekanizmasının, nasıl çözümlendiğinin, toplumu nasıl kendi kaderine terkettiğinin en açık göstergelerinden biri. Her imgesi ile altı çizili “şimdi” nin gerçeğini farklı bir gözle yorumluyor.  2024 yılında, milenyumun uğradığı çağ dışılığı irdeliyor.  Uygarlığın, savaşların ardından kendi haline bırakılmışlığı ile insanlığı, insanca yaşama erdemine inandırırken yarattığı tüketim hareketleriyle bu erdemin eriyişini gözlemliyor. Bir distopyadan ziyade günümüzün koşullarını vurguladığı açık olmakla birlikte sürekli izlenen, izlendiğinin bilinç dışılığında benliksiz eylemlerin sorunlarıyla sürekli tüketim eğilimi kazandırılan insanlığın tahribatını yineliyor.

  

Kontrollü yaşamda ilk hedeflenen hareket edebilme özgürlüğüdür. Hareket, sizi içinizdeki bağımsızlığa taşıyan ilk adımdır. Ve Metropia’ da bu ilk adım bisiklet kullanmak. Bisiklet kullanmanın yasak olduğu ve tüm Avrupa ile bir metro ağıyla ulaşım sağlayan bu şehirde, iki pedalın insan varlığına katacağı özgürlük, sınırlandırılmış yaşamın ilk karşı çıkışı ilk direnişidir. Roger, yalıtılmış olduğu gerçekliği farkettiğinde seslerde beraberinde gelir. Son dönem modernizmin ağır eleştirel yapımlarında gözlenen karakterin seslerle uyanışı Metopia’ da “İçindeki seni dinle” sloganı ile hayat bulur. Bu bulunuş “Kişiliğinin kontrolünü kaybedince ne yaparsın?” sorunsalı ile anominin merkezini belirler. Her canlının var olma alanın daraltıldığı toplumda, sistemin çarkıyla oynayan yahut oynatılan bireyin yapımda konumlandırıldığı yer; televizyon karşısında ölen bir "şu an" dır. Yaşadığımız yüzyılın lanetine kulak kabartır gibi yapım, hiçliğin çığlıklarından uzakta oyalanan,oyalandırılan bir yığın. İçimizden konuştuğumuz bu yeryüzünde, ruhumuzun aldığı rengin hıçkırığı yalnız olmaktır.