Gideceğini bilerek gelmişti zaten tüm renkler
gelişinden gidişine körleşen ruhum yeni gördü gökyüzünü
yeni açtı buralarda çiçekler
zarif korkaklığının kelime oyunları kesildi ruhumda
sessizlik senden önce gitti zamanda
şimdi sen sayarken yalnız yolculukarını
gölgelerin oyunu başlıyor en sevdiğin sahnede.
lakin oyuncular değişmiş artık;sen figüransın "işte bu benim" dediğin bölümde.
Hiç, işte ben olmadı belkide izin verilmedi hep figürana talim edildi.Bu durum onun eksikligimiydi yoksa evrenemi atmalıydı suçu...Bir önemide kalmadı aslında en sevdigin sahne gecip gitmişken...
YanıtlaSilNe eksikliğimiz kaldı adıllardan geriye ne de evrene atacak suçlarımız. Başı yanlıştı her şeyin;doğru bir sonu da göremezdik zaten yanlış olan varoluşumuzun genlerinde...
YanıtlaSilBu yanlışla var olmaya çalışmak yücelme istegide gülünç kalır o halde yanlışın doğurduğu yanlışlıklar sürüsünden ileri gidemeyiz...
YanıtlaSilBir yol çıkacaktır elbet ama artık insanın ruhunun öncesinde gelen toplumsal koşullar var.Yani ne kadar bu benim yanlışım desek de aslında yanlış olan bizi buna sürükleyen toplumsal gerçeklerdir.
YanıtlaSilo zaman bu kendimiz olmayan beden ve açıga vuramadıgımız ruhla yola devam .
YanıtlaSilDaha safir bir bilinçle hem de...
YanıtlaSil