Le
Herisson (2009)
- Uzun zamandır farkındayım ki gittiğim yolun sonu bir
akvaryum.
11 yaşında bir kızın kendi vizöründen serzenişi yaratılışa.
Erken çıkmazların çeperinden esniyor öfke:
- Öyle bir dünya ki, bütün yetişkinler, araba camına çarpan
sinekler gibi.
12.yaşında ölümü kutlamaya niyetli, gıyabı burjuva
çarpıklığında kaybolan her çocuğun bilindik ancak hiç duyulmayan sesi.
Yalnızlığın iki resmi: Ebeveyn husumeti ve unutulmuş bir evlat hicvi. Çalakalem
bir düşün pençesi değil bu vaktin izleri, varlığın anlamı doldurulmuş her bir
çizgide, karakterin küçük gözlerinde ve zihninden kamerasına yansıyan her bir
gölgede. Hep bildiğimizi sandığımız kavramların yeni bir özünü döküyor minik
elleri ve yandığımız halde sustuklarımıza sıçrıyor kimi görünür kimi görünmez
kılanların garabeti.
- Beni tanımadı.
- Çünkü seni daha önce hiç görmedi.
İç daralmalarında züppeliğin kanatlarını kırıyor küçük
kahraman. Bilinir ve bilinmezin armonisini çiziyor satır satır kendi
kayboluşunun arayışından. Eskizi bol çıkacak bir karakter olmanın ilerisinde
bir çocuğun evreni resmediliyor insanlık hacmine.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder