Martha Marcy May Marlene (2011)
- Ölüm, hayatın en güzel anıdır.
Toplumsal nefeslerdeki ölülelere iyi bir ötekileştirme.
Farklılığın cezbini erken, korkusunu geç yaşarız. Martha bu yolculuğun nefsine
aldanıp kendini kusuyor: İnsanların var olmaya ihtiyacı vardır. Kendi
varlığının koparılışının ilk adımı.
Kimliğin eşiği aşıldıkça bazıları sadece bırakır kendini.
Unutulduğu yer ile avunur. Kıvranmaz, sancı yapmaz. Varlığının kuruntularını
kimseye sıçratmaz. Kim olduğunu söylemez, izler. Adlarından kaçtığı kadar
adıllarını da terk eder. Herkesten gider, kendi bilincinde kalır. Zihnindeki
kayıplarla aralanır, sessiz cümlelerle çoğalır. Çöküşlerin hepsinde fırtınalar
kopmaz film bunu itina ile hatırlatır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder