Döngü-21 Kalk Oradan

...bir başım olduğunu biliyorum kendime...


evet evet ne kalacaktı ki geriye aptal mı o kadar gece?
kaç gökyüzü düşürdün sersem atif inançlar üzerine,
yine mi sürünecekti kahin gölge semtlerine..
güneşin arkasından giden ruhun şafağa döngüsü ne olabilirdi?
sahi uçabilir miydi hece?
düşebilir miydi mısralar ben geçmeden evvel yüzlere?
bir adım olabilir miydi sessizlikte,
yahut kaç yerimden ölebilirdim
kadınlığın kokusuz genlerinde.
dur bırak beni şu kenarda,
kaç köşe alsam da çıkmıyor o sokaklar bana,
ardıma kaldı pencerelerine takıldığım onca zina,
bu durakta susarım ben,
gelenler daha acı gidenlerin kuytularında,
zamanı bırak yanıma;bir o kafirin günahı boynuma...
biliyorum çok içtim;sarhoşluğum bile duman
izmarite mahkum kadın tokluğumda.
uzadı sessizlik bırak paçamı;kendi soluğumdan asılacağım yokluğumun tımarına!..

kes en sağlam yerinden;aktıkça çoğalacak ruh-u müdafa..