Döngü-29 Yoksunuz

Renkleri çekin çirkinleşmeyin!

Tozu pençe sabırları büke büke kendimize kaldığımızın farkındayım, evet biz atladık o tepeden, hayata inat damarlarımızda azmeden umutları peşimizde sürükledik:onları köle ettik varlığımıza biz hapsolmadık onların endamına. Ve evet çokça geçtik oralardan adılları saygısız itham eden "insan" denilen düzenlerin yanından ama kaybolmadık. Kendimizde yaşadık:sen,ben değil:bizdi sokaklar. Ve hatırlıyorum ellerin sıkıca birbirini tutuğunu kopuk duaların ardında. Arkasında kalmadan yol aldık inançların;inanç renkti parmak uçlarımızda. Gölgeler hep vardı biz koşarken,tökezledik ama düşmedik ziyan düşüncelerin arasına. Evet biliyorum hep vardı yanlışlar,kim olduğumuzu hatırladığımız sürece bizdik doğru idam edilen düşler arasında. Şimdi mi? Bilmiyorum. Renkleri asmışlar ıssız isimlerin arasına;şafağa ezberletilmiş kabulleri siliyorlar bir bir avuçlarımızdan. Bir yer gök hesabı tünemiş yarım satır aralarına. Bizi çekip çirkinleşin, tonları kırık ithamların arasında!

Ben bugüne doğmadım. Bizim varlığımızda renkler devrimle yol alırdı kızıl kıyamet ufkumuza.

Döngü-28 Sesler Eski

Laftaki sakinliği bir kenara bıraksak yükseleceğimizi biliyorum.

Kıyameti kendinde bir hayatın çırpınışları bu.Yüzlerin bencil ruhlarına gömüldüğü ve seslerini yalnızca içsel didişmelerinin işittiği.Bir şeyleri yanlış yapıyorum evet ama hata var mı yoksa hata zaten ben miyim bunu kestiremiyorum.Çığlıklar duyuyorum rahmimde sancılı,evet bir çok yalnız varlıkları çoğaltıyorum.Lakin kabulüm değil,yok yere atılan benim evrene ve ben ne kadar ziyan isem bir o kadar daha israf üreyecek ismimle.
Telkini zayıf kıpırtıları kollamaktan aldığında kendini seslerin varlığında nasıl kesildiğini farkedeceksin ancak hunhar benliğin;ürediğin yerde öleceksin.

"Ara"da-3

Cracks (2009)


- Dalmak uçmak gibidir.Kendinizi monotonluğun boyunduruğundan kurtarın.Hava dışında hiç bir şey size değemesin..."

Rötuşları ile başlıyor hasta nüfuz iniltileri ve sonrası dolanıyor kadından yoksun nefsine:

- Cennet ile Cehennemin ortasındasınız.Kurallar sizi bağlamıyor.

Katılımsız riayetleri yayıyor hep ruhu,olunmadık hayallerin eteklerinde.Çocuk gülüşlerinde kıvranıyor düşleri; yorgun masallardan henüz dönen yalnız bedeni.

Küçük kadın hesapları çevriliyor hırsların affedemediği boşluklarda ve aralar ergen kadın atfinde çoğalıyor.Ezbere bir hayatın gölgesi ile kendine mahkum ettiği 6 parmağın uçlarında geziniyor benliği;7. eklenince kırılıyor lirik gri efsanesi.Geceler çoğalıyor varlığına ve çekiliyor parmaklar bir bir uykusundan...

- Hiçbir işe yaramazsınız! Işıklarınız sönüp gitmiş!!!

Pençeler kaşınınca aralanma kaçınılmaz yokluğa,
İyi seyirler...